We komen er tegenwoordig niet onderuit, of het nou in een zangcompititie is of dansprogramma. Overal worden we maar aangespoord om te stemmen.
Zelfs in ‘real life’ hebben we het recht om te stemmen. Hmm Politiek ook zo een aparte wereld, waarin schijn duidelijk bedriegt.
Stem op jouw favoriet! Waarin je variaties hebt van de ik stem omdat: de gunfactor hoog is, hij heeft zo een leuk koppie. Je bent bevriend met degene, dus is het een must om te stemmen ookal is die persoon niet het beste talent. Of in de politiek – ik kies voor hem want hij komt sympatiek over en ga zo maar door.
Pfff eerlijk gezegd ben ik er ronduit misselijk van! Ik heb me buik vierkant vol van alle programma’s of gelegenheden waarin dit gebeurd. Er bestaan bijna geen ‘normale’ programma’s meer. Kookprogramma’s, zangprogramma’s, dansprogramma’s, Alles is een strijd, alles een battle waarin er een als de boven iedereen uitstijgende winnaar naar huis gaat.
Ik dacht dat Nederland zo een nuchter land was? Met een instelling van doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Maar waarom accepteren wij dan toch deze crap? Waar zit hem dat toch in…
Ook een andere kant van de stemcultuur slaat nergens op. Mensen die nooit de moeite nemen om met je te praten of om maar hallo te zeggen. Sturen je een standaard bericht of je even wilt stemmen? Hoe verwacht je nou eigenlijk dat mensen dat doen als je nooit interesse in hun toont. Nou zijn we door internet wel een stuk ‘closer” geworden, maar ook een stuk afstandelijker. Mensen in je vriendenlijst worden een soort van visueel meubulair en op het moment dat je ze nodig hebt om te stemmen weet je ze aan te spreken. Pff
En in alle gevallen dat jij nou stemmers weet te triggeren. Dan hebben we het hier toch meer over een “ik heb de meeste vrienden contest”. Want vrienden stemmen sowieso op jou ongeacht je talent. En oke een enkele x heeft die persoon ook talent en wellicht een bijkomstige gunfactor, maar vaak ook niet maar wel verdomd veel vrienden. Nou met die elementen kan je heel ver komen. Vaak verder dan met echt talent.
Muziek is geen poppenkast
Het is een groot poppenkast, niet alleen al om het feit dat muziek in welke zin dan ook never nooit een strijd is.
Muziek is voor mij een van de hoogste vormen van expressie en communicatie. Op een zodanige level, een stuk van jezelf laten zien en delen in ervaringen van emoties. Waarin een ander zich gesteund kan voelen, zichzelf kan herkennen of laten inspireren.
Van dit mooie aspect wordt een grote strijd gemaakt. En als je niet bij de beste hoort, heb je gefaald. Of ben je niet bijzonder genoeg en stel je niks voor. Daarbij heb je nog als kers op de taart dat je wellicht op je persoon of lichamelijk wordt afgekraakt.
We zijn de waarde van muziek vergeten en it’s a shame. Vertroebeld door de media. Hopelijk wanneer je de eerstvolgende x naar iemand luistert die zingt. Kijk je luister je intenser en anders, luister je voorbij wat je hoort via de stem naar iemands ziel.
Laat je je niet afleiden door de neiging iemand af te kraken, omdat 1 toon niet zuiver was en je denkt dat je net als de massa. Een professionele afkraker bent geworden, die niks positiefs te melden heeft. Alleen maar om erbij te horen, wees daarin anders laat daar je stem maar in horen.
